- бечун
- [بيچون]1. бемонанд, бемисл, беназир2. д. яке аз сифатҳои Худо; бечуну чаро бегуфтугӯ, бе шарту шароит; ҳатман, албатта: бечуну чаро иҷро кардан, бечуну чаро розӣ шудан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.